Topluluk önünde konuşmak, birçok kişinin korkusu hele ki “Y kuşağı” bunu derinden hisseder. “Z kuşağı” bu konuda bizden daha şanslı ve becerikli. Ellerinde telefon, küçük yaşlarda bile canlı yayın açıp bazen binlerce kişiye hitap ediyor. Bunun birçok sebebi var. “Y kuşağı” daha çekingen ve baskıcı bir toplumda büyüdü ama daha sağlam temellere ve mükemmeliyetçilik anlayışına sahip. “Y kuşağı” ise sosyal medya başta olmak üzere daha etkin ve girişken. Ama bazen temelsiz özgüven ile hata şanları artıyor.
Şimdi gelelim topluluk önünde konuşma korkusunun detaylarına. Eller terler, ağız kurur, ses titrer… daha neler. Ya hata yaparsam. Ya bilmediğim bir soru gelirse. Kısacası rezil olursam…
Bazı yaklaşımlara göre bu hislerin sebebi içimizdeki haylaz çocuk ve bu çocuğun eğitilmesi gerek. Davranışçılık yaklaşımı der ki ödül vererek istediğimiz davranışları sağlayabiliriz. İçinizdeki çocuğu yavaş yavaş alıştırmalısınız. Pratik yaparak. Ayna karşısında konuşarak ve arkadaşlarınızdan rica ederek. Ama öncesinde içinizdeki o yaramaz çocukla anlaşma yapın. Eğer bunu başarırsa istediği bir şey verin. Birkaç arkadaşınızı toplayın ve onlara sunum yapın… geribildirimleri alın nerelerde eksikleriniz var. Ne zaman heyecanlanıyorsunuz. Ya da ne zaman normalden hızlı konuşuyorsunuz. Bunları söyleyecek arkadaşlar ile pratik yapmak çok önemlidir.
Unutmayın siz bir bireysiniz, kimse sizden daha önemli ya da önemsiz değil. Konuştuğunuz kişililerin sizi yargılayacaklarını unutun. Çünkü bu korkunuz geçmişten geliyor. Zamanında başarısız hissettirildiniz ya da eleştirildiniz. Yaşanılan kötü tecrübeler size şunu söylettirdi.
-ben yeteneksizim
-konuşamam
-kesin yanlış bir şey söyleyeceğim.
Ve yavaş yavaş bu korku gelişti. Aynı şekilde bunu geldiği yere geri gönderebilirsiniz. Pratikler ile neler yapabileceğinizi görün. Ben yapabiliyorum duygusunu hissetmeniz lazım. Ve bunun için en gerekli şey bolca pratik yapmak.
